سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

جنگ برای جامعه‌ی سست پیکر و نامنسجم اسرائیل بسیار سنگین است؛ آنان با وجود صلح حقیقی هم آرامش ندارند و این حقیقت با خبر قرآنی هم‌خوانی دارد که فرموده است: 

 «کُلَّمَا أَوْقَدُواْ نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الأَرْضِ فَسَادًا وَاللّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ» [مائده: ۶۴]. 

آنان هر زمان که آتش جنگی (علیه پیغمبر و مؤمنان) افروخته باشند،

در ذهن بسیاری از افراد مخلص و از زبان آنان این حقیقت جاری است که کلید پیشرفت و ترقی در یک کلمه یعنی «قدرت» خلاصه می‌شود و قدرت در یک کلمه یعنی «سلاح مادی» و این رمزی که با نداشتن آن شکست خورده‌ایم و در صورت به دست آوردن آن پیروز خواهیم شد.

علمای اسلامی در موضوع امر به معروف و نهی از منکر بیشتر به داستان عرب صحرانشینی که در مسجد ادرار کرد، استناد می‌کنند. سؤالی به ذهنم رسید که علمای علم اصول آن را (تحقیق المناط) می‌نامند و آن این است که شریعت در آن موقعیت چه دستوری می‌دهد؟ آیا انکار فوری و جلوگیری عملی که اصحاب پیامبر انجام داده و از آن مرد خواستند که از آن منکر ظاهری‌ای که داشت انجام می‌داد، دست بردارد،

فانوس در اثر باد می لرزد و شعله‌اش آخرین نفس‌هایش را می کشد و به سختی مقاومت می کند؛ باد به شدت هجوم می آورد و محیط اطراف از شدت سرما یخ زده است، باران خردی می بارد و غرش رعد، خانه‌ی گلی نیمه خراب را می لرزاند و خبر از سیل می دهد؛ فضا آکنده از ترس و نگرانی است، اگر آذرخشی در همین جا فرود آید چه خواهد شد؟ فردا صبح چگونه به مدرسه خواهم رفت؟ راه گلی است و غرش رعد گویی خانه‌ها را هدف قرار داده است! آیا این کیف کهنه و مندرس می تواند کتاب‌ها و دفترم را از باران محافظت کند؟ پرسش‌های زیادی که عقل کوچکم قادر به پاسخ دادن به آن نیست!

«ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ» [حج: ۲۹] 

بعد از آن باید آلودگی‌ها (و چرک و کثافت، و زوائد بدن همچون مو و ناخن) را از خود برطرف سازند، و به نذرهای خویش (اگر نذر کرده‌اند) وفا کنند، و خانه‌ی قدیمی و گرامی (خدا، کعبه) را طواف نمایند. 

رمضان ماه قرآن است، شروع نزول قرآن در این ماه اتفاق افتاد، قرآن به ذکر روزه و واجب بودن آن نازل شده، بسیار تلاوت کردن قرآن در ماه رمضان مشروع گشته است، تا اینکه حضرت جبرئیل در ماه رمضان قرآن را با پیامبر -صلّى الله علیه وسلّم- مدارسه می‌نمود. 

روزه معانی بزرگ و اهداف بلندی دارد که اگر در این مورد بیندیشیم آنقدر است که تعجب ما را برانگیزد. ما کمی از آنها را که دریافته ایم بیان می‌داریم.